6. Het advies van de stadsadvocaat

Geplaatst op door

Afdelingshoofd Vastgoed, Jelle Van wier, had het liever sneller van tafel geveegd. Maar de “take it or leave it” aanpak had gefaald.Wat was zijn motivatie om te proberen hier met een quick and dirty oplossing van af te komen?

Elsbeth Molenkamp en Anouk Stilma nadere waarheidsvinding te besparen? Omdat de positie en het functioneren van wethouder Cassee in die dagen al ter discussie begon te staan? Omdat er een klacht tegen hem liep in het kader van de WOB-beantwoording? Omdat hij wist dat de Nationale Ombudsman verzocht was een onderzoek te starten? Voor de hand liggend is in ieder geval dat hij al het eerdere gerotzooi van zijn afdeling en daarmee zijn eigen falen probeerde te verhullen. Wat gemeenschapsgeld er tegen aan, een paar stukken land erover, en we rommelen weer door!

Hoe dan ook, de buurtbewoners en een voice-recorder hadden niet aan zijn plan meegewerkt. En op 10 april in het gesprek met omwonenden had de wethouder, toen er vraagtekens werden gezet bij zijn uitspraak dat de overdracht op basis van de frauduleuze verjaringsconstructie onherroepelijk was, een  juridisch advies en een opvolgend gesprek aan de omwonenden toegezegd.

Met tegenzin dan maar de stadsadvocaat aanschrijven. Terwijl hij wist –of zou hij hier glashard zijn voorgelogen door gemeentelijke juriste Elsbeth Molenkamp?- dat er nooit eerder om een advies was gevraagd. De dag na de bijeenkomst, op 11 april 2014, mailde hij aan SWDV-advocaten:

nog een advies

Een rare formulering. Valsheid en geschrifte èn geen verjaring en dan de conclusie dat het overdragen eigendom een juridisch correcte manier betreft?

Maar goed, dan volgt de opdracht aan de stadsadvocaat. Van Wier bestelt een juridisch sluitend stuk waarin staat dat de overdracht niet kan worden teruggedraaid. En let op: het stuk wordt aan de omwonenden gestuurd.

de opdracht 1

Afdeling vastgoed levert hier het feitenrelaas van 7 februari mee. Juist ja, dat haastig in elkaar gezette pamflet waarbij geen melding wordt gemaakt van de aanvullende getuigenverklaringen, de foto’s van omwonenden, de luchtfoto’s, het asbestonderzoek, het materiaal van verkopend makelaar…

Desondanks, na wat doorvragen, komt de stadsadvocaat, nog geen week later op 16 april, tot de –gezien de gebrekkige informatie van Vastgoed- gedegen conclusie dat tenminste een deel en waarschijnlijk het geheel van de grond in kwestie niet is verjaard.

geen verjaring

Pikant is dat de Stadsadvocaat  de opdracht, die telefonisch door de -door Jelle van Wier ingehuurde ZPP’er- Mariska van Houten is toegelicht, als volgt samenvat:

de opdracht 2

In plaats van: we gaan het met de omwonenden delen, is er nu sprake van dat dit slechts een mogelijkheid is indien uit het advies blijkt dat de grond overdracht niet teruggedraaid kan worden. We zien hier een stuk voorbedachte rade ontstaan om de toezegging naar de omwonende  niet gestand te doen.

Ondanks de selectieve informatie en de expliciete opdracht iets te leveren dat de heer van Wier om zijn moverende redenen welgevallig is, concludeert de stadsadvocaat anders:Eigendom is niet veranderd

Kortom, het stel maakt geen aanspraak op de grond. Het is niet verjaard, dus wordt er niet voldaan aan de voorwaarden voor eigendomsoverdracht. Maar dan natuurlijk de vraag, maken de door gemeentelijk juriste Elsbeth Molenkamp verleende diensten dit nu anders? Nee, zegt de stadsadvocaat :Het aanzien van de verklaring

Inschrijving bij het kadaster zegt dus ook niets over het feitelijke eigendom. Of nog eens anders gezegd, je kan niet afspreken dat iets dat feitelijk niet zo is, juridisch gezien wel zo is. De grond behoort nog aan de gemeente toe. En de gemeente kan op haar verklaring geen bezwaar wel degelijk terugkomen:

Terugdraaien kan best

Om nogmaals te concluderen dat de grondoverdracht dus hoogstwaarschijnlijk (alleen de bewijslast ligt nu omgekeerd) terug te draaien is. Helaas, aan de opdracht van Van Wier kan niet worden voldaan. Om nog maar eens te adviseren dit maar niet aan omwonenden te laten zien, want… Wat zou er die ochtend besproken zijn?Doe maar niet aan omwonenden geven

Oeps… Dat was niet de bedoeling. Zou dit nog consequenties hebben gehad voor Elsbeth Molenkamp? Hier wordt haar eerdere vage en ontwijkende optreden toch pijnlijk ontmaskerd. Hoe dan ook, Mariska is om een boodschap gestuurd en is met het verkeerde teruggekomen. Er was iets beloofd aan de omwonenden, dus beter dat er ook zoiets ook komt, en snel een beetje… maar natuurlijk wel iets dat de door de gemeente gekozen aanpak bevestigt. Op 22 april doet ze nog een poging om toch nog een welgevallig advies te krijgen. En ook Mariska van Houten, als externe overschrijdt hier nadrukkelijk de grenzen van het betamelijke:

Wir haben es nicht gewusst

Maar de stadsadvocaat gaat er niet of tenminste niet volledig in mee, en besluit wijselijk -maar helaas voor de waarheidsvinding- de verdere communicatie telefonisch te laten verlopen.

Duidelijk is wel dat de stadsadvocaat een rol opeist in het verder uitwerken van de aanpak van de gemeente. Een aanpak die er uit bestaat de oplossing van Cassee gewoon maar door te drukken zonder het beloofde advies en nader overleg.  Want na het overleg vat de stadsadvocaat het op 26 april als volgt samen:

Fuck de omwonenden

Dat laatste is overigens niet waar. Wie het niet gelooft kan contact opnemen met de beheerder van deze site om de geluidsopnamen te horen. De extra grond, de inrichting, de overdracht was voor niks, nakkes, nada!

Als stok achter de deur, worden juridische mogelijkheden richting het stel opgehouden. De omwonenden worden bewust nog even NIET geïnformeerd, wel alvast een conceptbrief opgesteld…En kennelijk heeft de heer Cassee de omwonenden voorgelogen ten aanzien van de bereidwilligheid van het stel:Het stel kwam er zelf mee echt waar aldus Cassee

En er wordt gespind –onder de valse aanname dat een van de omwonenden die aandrong op volledige teruggave op basis van een  inkeer gesprek per sé juridische stappen wil- :

We doen net alsof Cassee gelijk had met de onomkeerbaarheid

En laten we het vooral niet meer over de feiten hebben en maar net doen alsof we geen probleem zien. Alle aanwijzingen de verjaring onterecht is, worden niet meer genoemd.

Je zou kunnen afvragen of Martin Brink van SWDV Advocaten ook hier niet zijn boekje te buiten gaat. Wel of niet, het bekokstoofde plannetje pakte niet uit zoals verwacht.  Op 7 mei berichtte de advocaat van het stel dat hier onrechtmatig land had ingenomen, de gemeente:

Nee hoor zo gaat dat niet Cassee

De brutaliteit is onvoorstelbaar: oplichters die op hun misdaad zijn betrapt, willen eigenlijk niet meewerken aan een gedeeltelijke oplossing buiten justitie om en eisen zelfs vergoeding voor “teruggave” van het gestolen land en gemaakte kosten. Uiteraard zou volgens het stel, toen de gemeente vervolgens wel overging tot juridische stappen, het allemaal om een misverstand zijn gegaan. De gerenommeerde advocaat zou het allemaal niet zo goed begrepen hebben.

Ondertussen tastten de omwonenden in het duister. Wat was er aan de hand? Eerst juridisch onomkeerbaar? Een advies en een gesprek beloofd, wanneer kwamen die dan? Het stel had zelf een oplossing voorgesteld, maar wilde er vervolgens niet aan meewerken? Nu wel juridische stappen? Waarom kon het nu wel? Wat was er veranderd? En wat was het plan nu precies? Nu wel volledige teruggave?

Na veel vragen en geen antwoord krijgen, diende op 4 juni een van de omwonenden een WOB-verzoek in om tenminste een antwoord te krijgen. Hij vroeg het beloofde advies van de stadsadvocaat. Op 1 juli antwoordde Jelle van Wier -terwijl het ging om een advies dat al op 16 april zijn mailbox zat-:
Veel werk hoor een mailtje doormailen

Op 25 juli besloot Jelle van Wier namens het college van B&W het advies niet te verstrekken omdat het bedoeld zou zijn geweest voor intern beraad en het persoonlijke beleidsopvattingen zou betreffen

We gooien wat irrelevant juridisch gewauwel in de strijd

Voor de bezwaarzitting van 10 september vulde van Wier het aan met een iets relevanter argument:

Ja want

Kennelijk hem ingefluisterd door de stadsadvocaat, in deze Marianne Biezenaar van SWDV-advocaten. Van Wier bleek in de loop van de zomer zelf nauwelijks meer te weten wat hij allemaal bij elkaar had verzonnen en welke bezwaren er tegen waren gemaakt. De vraagt rijst hoeveel de leugens, incompetentie en foute moesjes van een afdelingshoofd als Van Wier de gemeente Haarlem mogen kosten. Een stadsadvocaat en drie anderen die nodig zijn om een afdelingshoofd van munitie te voorzien om een belofte te verbreken, terwijl hij het advies op 16 april al met een “sorry, hoe gaan we verder?” aan de omwonenden had kunnen sturen en vlot had kunnen afhandelen.

vastgelopen

Dit is overigens niet het enige teken dat Van Wier de weg kwijt is. Het is ontluisterend om te zien dat iemand zich in eigen listigheid dusdanig vastdraait dat hij geen enkel idee meer heeft wat te moeten doen.

Desalniettemin maakte de toenmalige Commissie Beroep- en Bezwaarschriften er gehakt van:

Gehakt

En zo kwam het advies dat op 10 april 2014 was beloofd en op 16 april door de stadsadvocaat was geleverd, uiteindelijk op 22 oktober 2014, ruim een half jaar te laat, bij de omwonenden terecht die daarmee de bevestiging kregen dat ze al die tijd door Wethouder Cassee en afdelingshoofd Vastgoed, Jelle van Wier, belazerd waren.

Een week later zou wethouder Cassee opstappen. Hiermee is hem de bespreking in de raad van het dossier Tuin van Jonker mogelijk bespaard. Jelle van Wier rommelt vrolijk verder, bijvoorbeeld gezien de recente berichte over de ongetaxeerde, onderhandse verkoop van gemeentelijk vastgoed (en de daarop volgende smoesjes die hij ongetwijfeld de huidige wethouder heeft ingefluisterd).